Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Μικρό είναι το μάτι σου!!!

Μήπως σας αρέσει ο μοντελλισμός? Ίσως στους συζύγους και στα παιδιά σας, ιδιαίτερα στ'αγόρια?  Μιά ωραία ιδέα για το Σαββατοκύριακο είναι να επισκεφθείτε την έκθεση που  οργανώνει στο γήπεδο χόκεϊ του παλαιού αεροδρομίου (προσοχή στην αλλαγή κτιρίου) το ελληνικό παράρτημα της IPMS (International Plastic Modelers Society) ή Διεθνής Ένωση Πλαστικομοντελιστών 
Σε παλαιότερη ανάρτηση, είχα αναφερθεί στην λατρεία που έχει ο γυιός μου, ο Κώστας, στις φανταστικές μινιατούρες με τις οποίες έχει διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. 
Το μυαλό σας πήγε στα μολυβένια στρατιωτάκια ? 
Καμμία σχέση με τ΄αθώα παιχνιδάκια της δικής μας παιδικής ηλικίας. Εδώ μιλάμε για τέρατα και φανταστικά όντα που τα βάφει με φοβερές λεπτομέρειες και με πολύ ψιλά πινέλα, ακόμα και της μιάς τρίχας !!!
Στα πλαίσια της παραπάνω έκθεσης, ο Κώστας θα παρουσιάσει ένα μικρό μόνο δείγμα από τις μινιατούρες του.  
Δείτε τί έγραψε το περιοδικό ΜΑΧ πριν από τρία χρόνια
Μάλλον δεν διαβάζεται το κείμενο, γι αυτό το μεγάλωσα λίγο παρακάτω

Φυσικά, δεν ξεχνάμε ότι αύριο στις 7.30μμ στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Μοσχάτου είναι τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ζωγραφικής 
της φίλης μας Μαρίας Βιλλιώτη
Δεν πιστεύω να μην το έχετε πάρει χαμπάρι!!!!!


Θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τα ωραία σχόλια στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στα οποία δεν μπόρεσα να απαντήσω. 
Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα κολακευτικά λόγια σας για τον πατέρα μου.
Ήταν πράγματι ένας πολύ γοητευτικός άνθρωπος.

Σας εύχομαι ένα καλό Σαββατοκύριακο και 
Καλό μήνα!!!



Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

27 Οκτωβρίου, του Αγίου Νέστορος!

Κατ'αρχάς, εύχομαι χρόνια πολλά σ'όλες τις Δήμητρες και τους Δημήτρηδες που γιόρταζαν χθές. 
Να είναι πάντα καλά και να χαίρονται τους αγαπημένους τους. 

Σήμερα είναι του Αγίου Νέστορος κι επειδή δεν είναι πολύ γνωστή εορτή, αντιγράφω από την περυσινή μου ανάρτηση:

Ὁ Ἅγιος Νέστωρ ὁ Μάρτυρας
 Ὁ Νέστορας ἦταν πολὺ νέος στὴν ἡλικία, ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ γνώριμoς του Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Δημητρίου.
Ὁ Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανὸς χαιρόταν γιὰ τὶς νῖκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ὀνομαζόμενου Λυαίου, μίσησε τὴν ὑπερηφάνειά του. Βλέποντας ὅμως καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πῆρε θάρρος. Πῆγε λοιπὸν στὴν φυλακή, ὅπου ἦταν κλεισμένος ὁ Μεγαλομάρτυρας, καὶ ἔπεσε στὰ πόδια του. «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ Δημήτριε», εἶπε, «ἐγὼ εἶμαι πρόθυμος νὰ μονομαχήσω μὲ τὸ Λυαῖο, γι’ αὐτὸ προσευχήσου γιὰ μένα στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ».
Ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ τὸν σφράγισε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου Σταυροῦ, τοῦ εἶπε ὅτι καὶ τὸν Λυαῖο θὰ νικήσει καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ θὰ μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ὁ Νέστορας μπῆκε στὸ στάδιο χωρὶς φόβο καὶ ἀνεφώνησε:  
«Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι».
Καὶ ἀφοῦ πολέμησε μὲ τὸν Λυαῖο, τοῦ κατάφερε δυνατὸ χτύπημα μὲ τὸ μαχαῖρι του στὴν καρδιὰ καὶ τὸν θανάτωσε. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Διοκλητιανός, διέταξε καὶ σκότωσαν μὲ λόγχη τὸ Νέστορα, ἀλλὰ καὶ τὸν Δημήτριο.
Ἔτσι, μ’ αὐτή του τὴν ἐνέργεια ὁ Νέστορας δίδαξε ὅτι σὲ κάθε ἀνθρώπινη πρόκληση πρέπει νὰ ἀναφωνοῦμε: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;». Ὁ Κύριος εἶναι βοηθός μου καὶ δὲ θὰ φοβηθῶ. Τί θὰ μοῦ κάνει ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος;

Πριν από πολλά χρόνια, μιά τέτοια μέρα σαν την σημερινή, είμασταν μαζεμένοι στο σπίτι με συγγενείς και φίλους, γιατί γιόρταζε ο μπαμπάς, όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Την θεία Ευτυχία, την αδελφή της μαμάς, την έπιασαν οι πόνοι!! Ο θείος με τα δύο ξαδέλφια μου είχαν έρθει επίσκεψη.  Φούρ-φούρ έφυγε ο θείος, να πάρει το 'πράσινο' από το Σύνταγμα για τον Πειραιά, να προλάβει τα γεννητούρια του τρίτου του παιδιού.  
Σαν σήμερα λοιπόν γεννήθηκε η ξαδέλφη μου η 'Εφη.   
Κι εγώ της έφτιαξα αυτήν την ρομαντική καρδούλα 
Μ'αυτήν την καρδούλα συμμετέχω και στον μπλέ διαγωνισμό της Σοφίας  

και η πίσω της πλευρά
decoupage με χαρτοπετσέτα πάνω σε κρακελέ φόντο. 

Ε, να μην φτιάξω κάτι και για τις κόρες της Έφης?
 Μενταγιόν από FIMO με ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας, κρακελέ δύο συστατικών και πατίνα. 

Ο μπαμπάς ο Νestor, που λέτε, ήταν μανιώδης καπνιστής, ακόμα και μετά από τέσσερα εμφράγματα, δεν μπορούσε να κόψει το κάπνισμα. 
Κι ένα πούρο σε κάποιες γιορτές, το κάπνιζε μ'ευχαρίστηση. 
Πίπα όμως δεν θυμάμαι να τον είχα δεί ποτέ να καπνίζει .  
Κι όμως,  σε κάποιο συρτάρι του κομοδίνου της μαμάς, ανακάλυψα τρείς πίπες τυλιγμένες σ'ένα ύφασμα. 'Αυτές ήταν του μπαμπά', μου είπε, κι εγώ τις πήρα και τις φύλαξα μέσα σ'ένα ξύλινο κουτί. 

Η μία είναι γαλλική πίπα του εργοστασίου ROPP, μοντέλλο six, η μεγάλη κυρτή γράφει επάνω της Malibu briar (υποθέτω πως θα του την είχε φέρει η θεία Νίνα από την Αμερική) και η μικρή είναι πίπα για τσιγάρο.

Με μια αναζήτηση στο  Google ενημερώθηκα  για τα είδη ξύλου που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πίπας, πρώτα από αγριοκερασιά (cherry wood),  αργότερα από ερείκη (briar)  και διάφορα άλλα  ξύλα. 'Οπως και για τον τρόπο καθαρισμού των παλαιών μοντέλλων από τα υπολείμματα του καπνού (ίσως κάποια στιγμή να προσπαθήσω να τις καθαρίσω). 
Και μιά μέρα, χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες, είδα τον πατέρα μου να ποζάρει με μία πίπα στο στόμα. 




Nestor, infirmier militaire, dans un village des Alpes, Decembre1940
Στρατιώτης νοσοκόμος, Δεκέμβριος του 1940, σ' ένα ορεινό χωριό των  Άλπεων!! 

'Ετσι μου λύθηκε η απορία! Τουλάχιστον αυτή η πίπα Ropp είναι άνω των 70 ετών. Τώρα, τί καπνό φουμάριζε...θα σας γελάσω!!!

Στο ίδιο συρτάρι, βρήκα δύο κουτιά γεμάτα παλιά κουμπιά.  Μερικά είναι πολύ όμορφα και μάλλον θα τα χρησιμοποιήσω κάπου. Το μικρότερο κουτί μου τράβηξε την προσοχή.  Πραγματική αντίκα!! 
Είναι μεταλλικό κουτί των 100 σιγαρέτων ASTRA της καπνοβιομηχανίας των Αδελφών Κυριαζή στο Κάϊρο της Αιγύπτου. 



Στην εσωτερική πλευρά του κουτιού υπάρχει το logo της καπνοβιομηχανίας
  Ενώ στην κάτω πλευρά  είναι αποτυπωμένη μιά εικόνα του εργοστασίου
Μιά νέα αναζήτηση στο Google με πληροφόρησε ότι οι Αδελφοί Κυριαζή, από τον Κισσό του Πηλίου, ίδρυσαν την καπνοβιομηχανία τους στο Καϊρο το 1885.    
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα  στην σελίδα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης του Βόλου, που είναι κληροδότημα Δαμιανού Κυριαζή
  
Σε άλλη σελίδα από ουγγρικό site είδα μια συλλογή διαφορετικών κουτιών των σιγαρέτων ASTRA τα οποία  είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες. 
Το συγκεκριμένο μοντέλλο πρέπει να είναι της εποχής του 1910,  δηλαδή είναι άνω των 100 ετών!


Σας είπα για το νέο μου 'χόμπυ'? Τρελλαίνομαι να ψάχνω στο διαδύκτιο πληροφορίες που έχουν σχέση με διάφορες αντίκες που έχω βρεί.  
'Οχι ότι έχουν καμμία μεγάλη αξία, αλλά η προέλευση και η ιστορία τους με ιντριγκάρουν πολύ. 
Πόσο μάλλον αφού δεν είναι αγορασμένα από κάποιο παλαιοπωλείο, αλλά είναι οικογενειακά κειμήλια, που έχουν περάσει από τόσα χέρια πριν φτάσουν σε μένα.
Σε προσεχή ανάρτηση, θα σας δείξω κάποια ακόμα.

Και αφού δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, ευκαιρία να σας δείξω ένα μικρό μέρος από την συλλογή σπιρτόκουτων που έχω εδώ και πολλά χρόνια.  
Είναι όλα τους από μέρη (ξενοδοχεία, εστιατόρια, αεροπορικές εταιρίες) που έχω επισκεφθεί προσωπικά, δεν μου τα έχουν φέρει κάποιοι άλλοι, κι έτσι, κάθε φορά που τα βλέπω, μου ξυπνούν αναμνήσεις από τα διάφορα ταξίδια μου.  
Δεν έχω καταφέρει να βρώ έναν τρόπο να τα προβάλω. 

Κάποια -σαν τα 'φακελλάκια' που σας δείχνω τα έχω σε πλαστικές θήκες μέσα σε κλασσέρ. Τα κουτάκια όμως είναι φυλαγμένα σε συρτάρια. 
Κάποιοι βάζουν τα σπιρτόκουτα μέσα σε μιά μεγάλη γυάλα. 
Εσείς, εάν έχετε μια τέτοια συλλογή, πώς την εκθέτετε???



Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Δεν είχε χώρο στην βαλίτσα του!

 Κάθε φορά αυτό γίνεται!  'Ερχεται ο θείος Δημητράκης από την Αμερική, μένει στην Αθήνα 1-2 μήνες, αγοράζει κι ένα σωρό ελληνικά προϊόντα που δεν τα βρίσκει στο Αμέρικα, κι όταν είναι να φύγει και θέλεις να του δώσεις δύο-τρία δωράκια παραπάνω για τα ξαδέλφια, σου λέει ότι δεν έχει χώρο στην βαλίτσα! Και λίγες μέρες πριν φύγει μου ζητάει...τί νομίζετε; κόλλα για decoupage (!) γιατί του αρέσουν αυτά που φτιάχνω και θέλει να μάθει κι εκείνος, στα 77 του, για να περνάει την ώρα του τον χειμώνα και να δείξει με την σειρά του κι εκείνος την τεχνική στην κόρη του!!!  
Διότι τους άρεσε πολύ το ημερολόγιο που του είχα φτιάξει πέρυσι και θέλουν να μάθουν κι εκείνοι!

Πήρα κι εγώ το μικρό μου κινητό συνεργείο, την Κυριακή που μας πέρασε, και καθήσαμε στο μπαλκόνι της μητέρας μου να του κάνω μάθημα!!!   Του έδωσα ένα βαζάκι κόλλα , του έδωσα και μια στοίβα χαρτοπετσέτες και του έδειξα τα βασικά της τεχνικής.  Τί να πρωτοδείξεις σε κάποιον αρχάριο αυτής της ηλικίας και αυτού του φύλου (θα μου τα ψάλει αν διαβάσει την ανάρτηση, χαχαχα!!!). Πώς κόβουμε τα μοτίβα με το χέρι, πώς αφαιρούμε τα λευκά φύλλα , πώς περνάμε την κόλλα...Του έφτιαξα ένα μικρό γλαστράκι  (το οποίο δεν σκέφθηκα κάν να φωτογραφίσω). 
Αλλά ήθελε να του δείξω και κρακελέ ο θείος Δημητράκης!!!  Βρήκα δύο βότσαλα σε μιά γλάστρα της μαμάς... 
κι έτσι, για να πάρει μιά ιδέα....βγήκε αυτό 
που το πέρασα με άχρωμο βερνίκι νυχιών. 
Δεν έγινε βέβαια σαν το κρακελέ της καρδούλας που είχα ετοιμάσει ήδη από το σπίτι για να στείλω στην ξαδέλφη μου την αγάπη μου 'με κάτι μικρό που να χωράει στην βαλίτσα'      
           
και η πίσω της πλευρά
         
και γιά τον μικρό της γυιό που λατρεύει την Ελλάδα και την θάλασσα, έφτιαξα αυτό το κρεμαστό διακοσμητικό από θαλασσόξυλο. 

Σε λίγες ώρες ο θείος με την παραφουσκωμένη του βαλίτσα θα είναι μέσα στην πρωϊνή πτήση για την Νέα Υόρκη...καλό του ταξίδι!!!

Είχα προ ημερών την μεγάλη χαρά να παραλάβω το δωράκι που κέρδισα στο giveaway που έκανε το Κατερινάκι. Τί δωράκι δηλαδή? Πολύ μεγάλο δώρο ήταν αυτό! 100 κλωστές κεντήματος σε διάφορα χρώματα!!!

 Όρεξη και χρόνο να έχω να κεντάω!!!   
Ελπίζω μιά μέρα να σας δείξω κάποιο έργο που θα καταφέρω να φτιάξω μ'αυτές τις κλωστές. 
Κατερίνα μου, σ'ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ!!! 

Προχθές είδα ένα άγνωστο πουλάκι στον κήπο.
Δεν ήταν κοκκινολαίμης, αλλά μου θύμισε ότι σε λίγο καιρό θα κάνουν την εμφάνισή τους αυτά τα τόσο χαριτωμένα πουλάκια του χειμώνα, κι έφτιαξα αυτή την μικρή κλειδοθήκη σε σχήμα πουλόσπιτου
Decoupage με κρακελέ ενός συστατικού και χαρτοπετσέτα.
Το πουλάκι φτιάχτηκε από αλουμινένιο καπάκι που 'γέμισε' με πάστα διαμόρφωσης.
Το κλαδάκι και το κάτω μέρος της στέγης στολίστηκαν με βρύα που ανακάλυψα πάνω στα κούτσουρα που αγοράσαμε για το τζάκι!

Και θα κλείσω με τρία παλαιά κι αγαπημένα σκεύη της γιαγιάς μου (ναι,ναι από την γνωστή αποθήκη!) για να λάβω μέρος στην ιδέα που είχε το Δελφινάκι




Αχ, πόσο θα ήθελα να τα 'ντεκουπάρω'!
Τα παιδιά μου όμως με προειδοποίησαν...
"Μην τολμήσεις!!!"


Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Πού βρήκες χρώματα κι ανθείς? Cyclamen graecum

Προχθές, περνώντας με το αυτοκίνητο δίπλα από το δασάκι που είναι απέναντι από το σπίτι μας, αντίκρυσα τα πρώτα κυκλάμινα του φθινοπώρου.   Μόλις παρκάραμε, έτρεξα να πάρω την φωτογραφική μου μηχανή.  

Greek cyclamens: First signs of life in the wood that burned down last year, just accross our house


Η Wikipedia μας λέει: 
Το Κυκλάμινο το Γραικό (cyclamen graecum) είναι το πιο κοινό είδος κυκλάμινου στην Ελλάδα. Την ονομασία του άλλωστε την οφείλει στο γεγονός ότι συναντάται κυρίως στην Ελλάδα καθώς και στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου. Είναι πολυετές φυτό με μεγάλο κόνδυλο στην ρίζα από την οποία εκφύονται τα φύλλα και τα άνθη. Τα άνθη του είναι συνήθως ρόδινα και εντονότερα κόκκινα στην κάτω πλευρά τους. Τα φύλλα του είναι καρδιοειδή σκούρα πράσινα με όμορφες πρασινωπές ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις σε συμμετρικούς σχηματισμούς. Το ύψος του φυτού δεν υπερβαίνει τα 15 εκατοστά. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι από τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Νοέμβριο.
Cyclamen graecum (Greek cyclamen) is a perennial growing from a tuber, native to southern Greece, southern Turkey, and neighboring islands and prized for its variable leaf forms, which include some of the most striking of any cyclamen.  Cyclamen graecum native to a wide variety of areas up to 1,200 m (3,900 ft) elevation in southern mainland Greece, the PeloponneseAegean IslandsCrete, the southern coast of Turkey, and northern Cyprus (source:Wikipedia)
Είχα πολύ καιρό να μπώ στο δασάκι. Μετά την περυσινή φωτιά, δεν μου έκανε καρδιά να πατήσω στα καμμένα.  Από τον κήπο μας αλλά και από το μπαλκόνι είχα τραβήξει πολλές φωτογραφίες του λόφου 

τα πρώτα πεύκα, στα όρια του δάσους με τον δρόμο είχαν γλυτώσει, στην δική μας μόνο πλευρά, και το πράσινο κάπως μας ξεγελούσε.  


Πιο μέσα όμως, και πιό ψηλά, τα δέντρα είχαν καεί ολοκληρωτικά. 
Μπαίνοντας στο δάσος, είδα τα μεγάλα πεύκα να στέκονται σαν φαντάσματα με τα καμμένα κουκουνάρια τους να κρέμονται από τα κατάμαυρα κλαδιά τους. 



 Κάποιοι είχαν κόψει κορμούς και κλαδιά, προφανώς για το τζάκι τους τώρα που θα αρχίσουν τα κρύα. 

Κι εκεί, ανάμεσα στις καμμένες ρίζες και τους μαυρισμένους θάμνους, τα λιλά κυκλάμινα είχαν ανθίσει σε πείσμα της καταστροφής, ορθώνοντας τους μίσχους τους και τα όμορφα κεφαλάκια τους μέσα από τις ξερές πευκοβελόνες, πριν ακόμα φυτρώσουν τα όμορφα καταπράσινα φύλλα τους.


Οι χαμηλοί θάμνοι είχαν ξαναβλαστήσει όπως και κάποια άλλα φυτά. 


Κάθε χρόνο, μάζευα κλαδιά και έπλεκα ένα στεφάνι για τα Χριστούγεννα, φέτος όμως δεν θα μπορέσω να κόψω τα κλαδιά που προσπαθούν να ξαναζήσουν   

Αυτό όμως που με έκανε και χάρηκα πολύ ήταν που είδα πολλά πευκάκια που έχουν φυτρώσει από κάποιους σπόρους των πεσμένων κουκουναριών. 
 Πόσα χρόνια όμως θα κάνουν να μεγαλώσουν? Και θα προλάβουν να γίνουν κανονικά δεντράκια πριν έρθει η επόμενη πυρκαγιά?
Για αναδάσωση βέβαια, κουβέντα δεν έχει ακουστεί!


Επιστρέφοντας, μάζεψα μερικά κουκουνάρια και τα έβαλα σ΄ένα καλαθάκι κοντά στα ξύλα για το τζάκι, που φέτος  φροντίσαμε να αγοράσουμε νωρίς...όχι όπως πέρυσι που ήταν υγρά και δεν μπορούσαν να καούν! 
********************


Φθινοπωρινό κασπώ με decoupage και ρελιέφ περίγραμμα

κι ένα σαπουνάκι στις ίδιες αποχρώσεις

'Εβλεπα από παλιά τα όμορφα σαπουνάκια που φτιάχνουν διάφορες μπλογκοφίλες και είχα ξεσηκωθεί να δοκιμάσω κι εγώ. 
Απ' ότι είχα καταλάβει, αυτά προορίζονται για να αρωματίζουν τα συρτάρια. Θυμάμαι όμως, πριν από πολλά χρόνια, μια φίλη της μητέρας μου που έφερνε κάτι ωραία αρωματικά σαπούνια από το εξωτερικό που είχαν πάνω τους κολλημένη μια όμορφη ετικέττα με την φίρμα τους. Τα χρησιμοποιούσε στον νιπτήρα της χωρίς να αφαιρεί την ετικέττα, και σ'εκείνο το σημείο το μοσχοσάπουνο δεν έλιωνε, αλλά σχημάτιζε ένα 'βουναλάκι'.   Λέτε και τα ντεκουπαρισμένα να συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο???  (εννοείται, χωρίς τις κορδελίτσες, χαχαχα!!!!). 

Έκανα μια πρώτη δοκιμή σε μικρά αρωματικά σαπουνάκια ξενοδοχείου και μετά σ'ένα κανονικό σαπούνι.
  Σ'αυτό το τελευταίο θέλησα να δοκιμάσω ένα νέο κρακελέ δύο συστατικών που αγόρασα. Σας έχω πεί αρκετές φορές πως δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα να το πετύχω!   

 'Εκανε λοιπόν τα σκασίματα του, τα οποία γέμισα με χρυσή πατίνα αλλά...ήταν σχεδόν διάφανα !!!!
 Δοκίμασα και πάλι το κρακελέ πάνω σ΄ένα σουβέρ. ΄Εσκασε κατά τον ίδιο τρόπο αλλά και πάλι με την πατίνα δεν φαίνονταν καλά οι ρωγμές (μάλλον φταίει η νέα αυτή πατίνα που είναι προφανώς πολύ ανοιχτόχρωμη).  

Σκέφτηκα να  βάλω από πάνω την αγαπημένη μου σκούρα δαχτυλοπατίνα. Και τότε...φάνηκε πόσο μεγάλα ήταν τα σκασίματα !!!! Τόσο, που μπορώ να πώ ότι δεν μου αρέσουν πολύ αφού 'κρύβουν' σχεδόν το μοτίβο. 

Πριν λίγες μέρες, είχα την χαρά να δεχθώ από την Δήμητρα ένα από τα όμορφα 'δαντελωτά' σαπουνάκια της - σ'ευχαριστώ πολύ Dimi μου! 


κι έτσι αποφάσισα κι εγώ να σας δείξω εκείνα τα πρώτα δικά μου, αλλά και ένα που έφτιαξα την εβδομάδα που μας πέρασε.


Λέω να δοκιμάσω ένα στον νιπτήρα για να δώ εάν, όντως, όταν πλένεις τα χέρια σου, το πάνω μέρος δεν λιώνει, όπως σ'εκείνα τα παλιά!!!


************* 
Μ'αυτές τις δύο καρδούλες, σας ευχαριστώ για τις επισκέψεις και τα όμορφα σχόλιά σας και σας εύχομαι ένα καλό Σαββατοκύριακο!  

With these two decoupaged hearts I would like to thank you for your visits and lovely comments! I wish you a wonderful weekend!

Κρακελέ ενός συστατικού με decoupage χαρτοπετσέτας



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...